gebroken nachten

Wie zei ooit: 'ik ben zo moe, straks word ik nog moeder ...'? Juist ja, kabouter Lui.
Kabouter Lui ben ik niet, integendeel. Maar de boog kan niet altijd gespannen staan. Zeker niet na enkele gebroken nachten. De laatste nachten waren echt wel zwaar. Smurfin slaagt er amper in een 2-tal uurtjes na elkaar te slapen. Ze wordt telkens huilend wakker en slaat wild om zich heen, net of ze nachtmerries heeft. Gelukkig kan ik haar telkemale troosten, maar dat betekent natuurlijk dat ik uit bed moet, klaarwakker ben en nog voor ik goed en wel opnieuw naar dromenland vertrokken ben, eruit moet voor de volgende 'shift'. Natuurlijk begrijp ik het gedrag van Smurfin volkomen. Waarschijnlijk begrijpt ze helemaal niet wat haar 'overkomt'. Gelukkig reageert ze heel positief op mijn stem en het troosten. Ze zoekt onmiddellijk haar knuffel, steekt duimpie in haar mond en valt snikkend opnieuw in slaap. Is ze oververmoeid (ganse dagen school eisen hun tol)? Heeft ze moeite met de invloeden die op haar afkomen te verwerken? Of wordt ze gewoon een heel klein beetje ziekjes (hoestje)?
Ah, we geven het gewoon z'n tijd en zien wel hoe het verder evolueert.
Smurf laat het allemaal maar gebeuren. Hij wordt absoluut niet wakker van zijn zusjes gehuil. Hij heeft inmiddels zijn plaatsje tussen de opvangkindjes ook gevonden. Hij is hier 'thuis' en dat voel je. Hij geniet ervan de thuismatch te spelen en te 'winnen', past perfect in de groep en wordt prima aanvaard door de opvangkindjes. Met zo'n nieuw gezichtje is het toch altijd afwachten hoe anderen gaan reageren. Maar alles verloopt naar wens en iedereen heeft zich perfect geschikt in zijn nieuwe rol.
En aangezien de boog niet altijd gespannen kan staan, wordt er vandaag eens niet 'gewerkt'. De was loopt wel niet weg en de kuis kan wachten tot de kids in bed liggen. Vandaag proberen we enkel te genieten van elkaar. De kids maken het inmiddels echt bont. Mijn 'eigen' 5 kadees zijn met een schoolvriendinnetje van Litte in de tuin aan't ravotten. Jammer van 't koude weer. De winterjassen bewijzen hier nog steeds hun dienst. De 'grote' jongens houden zich bezig met de kleintjes te entertainen en tussendoor een balletje te sjotten. De meisjes spelen met de poppen en crossen rond met loopfietsjes. Laat ze maar dollen. Deze avond ff badderen en ze kunnen er weer tegen.

De moederdaggeschenkjes dan ... tja, we waren van plan eraan te beginnen ... meer kan ik niet zeggen. De opvangkids hadden er blijkbaar geen zin in. Gisteren ondernam ik een poging, maar na een 2-tal minuten was iedereen alweer aan het spelen ... nikske werken dus ... in de namiddag nog een tevergeefse poging ... helaas ... geen vooruitgang ...
Misschien vraag ik deze avond aan mijn eigen klein mannen om de voorbereidingen te doen, zodat de opvangkids morgen hun eigen stempel kunnen drukken op de werkjes :-) :-) :-) We'll see.

Nog heel wat plannen dus ... maar 't is lang nog geen avond.