rechtvaardigheidsgevoel

Deze ochtend vertrek ik naar wekelijkse gewoonte naar de winkel. Ik stap de auto in en zie een 100-tal meter achter me een vrachtwagen met oplegger komen aanstormen. Ik trek mijn deur dicht en hoop dat hij me niet ramt. Op dat ogenblik komt er in tegenovergestelde richting een camionette aanrijden. Gelukkig heeft die de aanstormende vrachtwagen in het vizier en houdt halt. De cowboy slingert zich met veel te hoge snelheid tussen mijn wagen en de camionette. Grrr ...
Enkele ogenblikken later vertrek ik. Ik rijd achter de vrachtwagen. We slingeren door de smalle centrumstraten in ons dorp. Op een gegeven ogenblik moet de 'cowboy' rechts afslaan. Wat iedereen had zien aankomen, heeft hij natuurlijk niet in het ootje. Links staat een voertuig geparkeerd. De vrachtwagen slaat rechts af en ramt (héél hard) met zijn linkerachterkant de geparkeerde wagen. De wagen is zéér, zéér zwaar beschadigd. De vrachtwagenchauffeur gaat effe op de rem (ik vermoed dat hij wel degelijk de klap gehoord of gevoeld heeft) en rijdt dan langzaam door ... niks gebeurd???
Hallo??? Dat is buiten mezelf gerekend. Ik vervolg mijn rijweg en zet me 100m verder aan de kant. Daar noteer ik op een parkeerticket de nummerplaat van de vrachtwagen, het uur en de naam van de firma. Snel rijd ik het blokje om (en hoop dat de 'agressieve' chauffeur wel degelijk is doorgereden - ben bang voor een confrontatie -) en begeef me nadien weer naar de plaats van het ongeval. Ik bel aan bij de mensen waar de wagen voor de deur geparkeerd staat. Een eerste tevergeefse poging. Na de 3de poging ontmoet ik een gepensioneerde heer die me weet te vertellen waar de broer van de eigenaar zou wonen. Uiteindelijk verwittigen we samen de politie. Een kleine 10 minuten later zijn die terplaatse. Ik neem plaats in de verwarmde combi (buiten was het echt héél guur weer), waar ik het komende half uur blijf zitten. Ik doe mijn verhaal. De politie-agente en de broer van de eigenaar van het aangereden voertuig prijzen me uitvoerig voor mijn rechtvaardigheidsgevoel ...
Naar mijn bescheiden mening heb ik niet meer dan mijn plicht gedaan. Deze zomer heeft een wagen, in soortgelijke omstandigheden, mijn autospiegel eraf geknald en ik blijf de getuige die het bierkaartje onder mijn ruitenwisser stopte heel erg dankbaar. In vergelijking met de aanrijding waarvan ik getuige was, is een kapotte spiegel maar een kleinigheid. Ik vermoed dat er een grote kans is dat de wagen klaar is voor de schroothoop. De hele rechterkant is beschadigd/ingedeukt en de voorbumper , koplampen inclusief lagen 2 meter voor het voertuig.
Ik begrijp niet dat de chauffeur zomaar kon doorrijden. Ieder mens met een normaal schuldbesef zou, in mijn ogen, stoppen ...